تو کی هستی؟

جاتون خالی کوثر اینروزا جوری چش بازار و کور کرده که اصن نگم براتون.
۴۰۰و خورده ای صفحه که کاملا به سبک نوشته های انگلیسیه ترجمش. و پر از سانسور.
یجوری که گشتم نسخه پی دی اف زبان اصلیشو پیدا کردم، هرجا نمیفهمم چند خط از اون میخونم مفهوم شه.

+ بعد باز میگن سرانه مطالعه پایینه.

فک کن یکیم نباشه سرش داد بزنی امروز حالم خوب نیست نپیچ به پر و پام.

کیوی نخور. اگه میخوری دو تا دو تا نخور. اگه میخوری دوقلو سه قلو هاشو نخور. اگه میخوری پش بندش لواشک نخور. اگه میخوری شام ناسازگار نخور. اگه میخوری بعدش دوباره کیوی نخور. اگه باز میخوری در اتاقتو مت من چسبیده به دسشویی بگیر که قشنگ دو روز در راهی.

خل و چل واسه چی اهمیت میدی خودتو ناراحت میکنی؟
بهتر می دونی که همه اش بخاطر اینه که پریودی.
دو ساعت دیگه هم ممکنه به قهقهه بیوفتی

+دیوونه دیدی به 10دیقه هم نرسید!

من حسود نیستم. خیلی کم پیش اومده حسادت کنم. اما حسادتم هیچوقت باعث نشده زیرآب بزنم بدجنس بشم یا حرف سنگینی به کسی بزنم. عادت دارم اگه یکی رو دوستم میدونم براش حرف بزنم قایم کردن و مخفی بازی تو ذاتم نیست. سوال هم از کسی نمیپرسم.ینی بهتر بگم سین جیم و اینا تو کارم نیست. کجا بودی با کی بودی چی خوردی چی گفتین چند خریدی کجا خریدی و اینا کلم نمیگیره باهاش اما اگه کسی حرفی بزنه تا ته ته ته به حرفاش گوش میدم کمکیم از دستم بر بیاد کوتاهی نمیکنم. تو رفاقتمم هوای همه رو سعی میکنم داشته باشم که اذیت نشه بهش فشار نیاد خجالت زده نشه یا هرچی.

ینی میتونه ارتباطی بین غم انگیزی و سوزش بیشتر معده وجود داشته باشه؟

تو این روزای پر استرس و شبای بی خوابی گهگاه آرزو میکنم یکی بود جای بخون، فردا امتحان داری؟، چه ساعتیه امتحان فردات؟، چه درسی؟، فقط بگه گور بابای امتحان اصن اندیشه اس. آسونم هست، بپوش بریم یه دور بزنیم بیرون.
یا حتی فقط وقتی لیست رفیقا و آدمای دور و برمو بالا پایین میکنم یکی باشه که بشه باهاش حرف زد و تموم شن این استرسا...

به مامان گفتم کاش یکی پیدا شه به اون خانومه بگه زندگی با لبخند قشنگ تره.

+واقعا عصبانی تر از این حرفا بود که خودم اینو بهش بگم.

پری اغفالم کرد برای کنکوری ۹۷ بودن.
من خیلی کلّم با درسای حفظ کردنی نمیگیره.
من دلم دانشگاه بهتری میخواد.
رشته بهتر تر.

آخ امان از تو.

امشب فقط میخوام از تو بنویسم. 

برات پیام دادم. تو مثل همیشه مهربون جوابمو دادی. آخ که چقدر خوشحال بودم. شبیه دختر بچه های ۵ ساله. از خوشی به شکم خوابیدم و پاهامو شبیه اون عروسک آواز خونی ک هیچوقت نداشتم تکون میدادم. تو مدت هاست با قلبم عجین شدی. چقدر قشنگه اینجوری دوست داشتن کسی. پنهونی. بدون اینکه کسی بدونه. و حتی بدون اینکه خودت بدونی. من آدم پرحرفیم. پر ذوق. از اونا ک خیلیم غرغرو هستن. از اونا ک آلو تو دهنشون خیس نمیخوره. نمیتونن ذوقو تو دلشون نگه دارن. من ذوقامو پیش رفیقم خالی میکردم. تنها آدمی ک روی کره زمین جز خودم میدونست عاشقتم البته تا دیروز. امشب یه ثانیه بعد از تموم شدن چتم باهات رفتم پی ویش. طبق معمول عکسای چتامونو فرستادم براش. باذوق نوشتم دلم میخواد بپرم بغلتو ببوسمت. آخ ک واقعا دلم همینو میخواس. از ته ته ته دلم هم. ولی گفت حال خوندن نداره. همه ذوقم پرید. همه ی همش. تنها کسی بود ک ازت باهاش حرف میزدم. فکر میکردم شادیم شادش میکنه اما نکرد. یه چندتایی شکلک خستگی و بی حوصلگی فرستاد. فقط گفتم باشه. من از همه دنیا فقط اونو داشتم ک ازت بگم براش. غمم گرفت. باید ازش بپرسم چشه؟ میدونم حالش چرا مساعد نیست. اما بازم باید بپرسم و بدونه ک نگرانشم و دوسش دارم.

شرمنده. امشب قرار بود فقط از تو حرف بزنم. اما نشد. 

منو میبخشی؛ مگه نه؟