تو کی هستی؟

کاش میتونستم بنشونمشون رو به روم و یه ربع از ساختار هسته اتم حرف بزنم براشون.

یه طومار حرف هس تو دلم ولی نوشتنم نمیاد.
نوشتنم وقتی میاد ک دسترسی به گوشی ندارم.
زیر دوش، توی دسشویی، حدفاصل بین پوشیدن آستینای مانتوم.
و این حرفا یا پس و پیش پست میشن. یا خورده میشن و هیچ.

اون دختری ک هفته پیش با خلخال دیده بودم هیچ شباهتی به قدیمی ترین رفیق من نداشت.
نه صمیمیتی تو صداش بود نه برقی تو چشاش. ولی قشنگ تر از همیشه میخندید و دورچشاش ستاره بارون بود.
هیچ شبیه خودش نبود. همون خودی ک وقتی گوشی نو و کمتر از ۲ماه کارکردش از دستش می افتاد و ۲طبقه سقوط می کرد به من زنگ می زد و با صدای پر بغضش ازم میخواست که باهاش حرف بزنم تا آروم شه.
درست از لحظه تولدش میشناسمش. قل نداشتم بود. صدامون میکردن کوچی بلبل و گته بلبل.
تو اون لحظه که از دور میومدم و با رفیقاش به من نگاه کردن و خندیدن فهمیدم که فاتحه این رفاقت خیلی وقته خونده شده. من فقط یک طرفه ادامه اش میدادم.
تو این ۲۰سال ناکامل دوست های زیادیو از دست دادم. این یکی از دردناک تریناش بود.

تو بهترین دوستتو ۲ سال طول کشید بین یه جماعت ۳۰ نفره پیدا کنی. حالا به نظرت ممکنه بین ۱۸۰نفر تو کمتر از ۲ ماه رفیق فاب پیدا کنی؟

فک کن از خواب روز تعطیلت بزنی واسه ۱ ساعت کلاس جبرانی بری دانشگاه. استاد هم ازت سوال کنه هم بلد نباشی هم نمره منفی بگیری هم قیافتو بشناسه دیگه ته ترمم بهت نمره نده.

ابتدایی، جبرانی

باز میشه این در
صبح میشه این شب
صبر داشته باش

۵ سالی میشه.

انقد سختته بیای به خوابم؟

-آزاد؟ لعنتی آخه آزاد؟ چی میخونی؟
+حقوق.
-حقوق؟ نع حقوق؟خرخون تجربی، حقوق؟

دانشگاه جای عجیبیه.
آدماش عجیبن.
استاداش عجیبن.
رفتار تو حتی عجیب میشه در برابرشون.
کوثری ک اونقد اجتماعی بود در طی این 4 روزی که رفته دانشگاه تنها ترینه.
تنها ناهار میخوره تنها میشینه تو سلف.
نهایتا یه نفر تو یه کلاس باهاش اوکیه و جلسه بعد هیچی اصن.
میگه نمیشناسمت اصن با رفتارش