تو کی هستی؟

۱. امروز رسما کلاسای این ترم تموم شدن. هرچند که چهارشنبه باز باید یه سر تا دانشگاه برم دنبال جزوه درس بسیار مهم و ارزشمند اصول فقه. یه توییت هم میخواستم در رسای این همیشه مهم بزنم که خب با توجه به سرعت بالای نت دانشگاه و جیب شپش ملق زن اینجانب و لقب ماهی قرمز وی به طور کل کنسل گشت.
۲. تابستون زیر ۷ واحد، شهریه نصفه؛ ۷ واحد به بعد کامل. بعد کلا چار واحد اختصاصی ارائه میدن. بگیرم ینی؟
۳. بعد مدت ها تیغ ماهی بافتم موهامو. (∩＿∩)
۴. برنامه برا درس خوندن چیدم. قد ۴ شب عقبم ازش!
۵. شمام اگه ۸ تا ۱ دانشگاه باشی، ۱ بیای یه راست بری دشوری و قد یه مانتو عوض کردن خونه بمونی و بعد تا ۴ دفتر بری یه سره کار و کار و کار، تازه روزه ام باشی با مامانت بری خونه خالت، تخت گاز نمیخوابی؟
۶. تمام ماه های سال هیچوقت به اون عدد کوچیکایی که با فونت فارسی تو گوشه های تقویم نوشته ان توجه نمیکنیم. ماه رمضون؟ اونا تقویم رسمی کشورن اصن.
۷. من پس از تو رو خبر دادم که بیارن برام. من پیش از تو رو یادم نمیاد دست کی دادم.
۸. کفش تابستونی میخوام تا کی باید منت مامانو بکشم که باهام بازار بیاد؟
۹. کم کتاب نصفه دارم؛ امروز چراغ ها را من خاموش میکنم رو شروع کردم.

بیش از ۷ میلیارد آدم رو این کره خاکی زندگی میکنن. اونوقت من وقتایی که حالم گرفته اس خودم باید ناز خودمو بکشم.

امروز رفتم گوگل فوتو عکسهای پنج شش سال اخیر که با گوشیم گرفته بودم رو اونجا دیدم چقدر دلم برای موهای کوتاهم تنگ شد دوباره عکس پرشیا رو دیدم دلم واسه اونم تنگ شد اون چند باری که گیلان رفتیم عقد و عروسی و پاتختی احمد عکسهایی که با خاله گرفتم حتی دیوونه بازی هایی که با زهرا در می آوردیم لحظه هایی که تو اردیبهشت با نر اینا ثبت کردیم. شب یلدا، شب سال نو، تولدا، همه و همه. میدونی زندگی هنوز قشنگیاشو داره.

همه ترسم اینه حشراتی که این بهار تو اتاقم کشتم جزو جانوران در حال انقراض باشن.

از باگ های سیستمی کوثر همینقد بگم که تا پشیمونی بیشتر یاد نگرفته

- مدرسه اتو تموم کردی؟
+ دانشجوام.
- چی میخونی؟
+ حقوق
- ایشالا کار پیدا کنی.

یجورایی پستامو لایک نمیکنین انگاری اگه دیس لایکم فعال بود کاربرد بیشتری داشت.

اینکه از تویی که داری دامنه های 22 سالگی رو به سمت قله میری میپرسن مدرستو تموم کردی؟، خوبه یا بد؟

+البته اینکه فاصله خروجش از پتو و آماده بودنش کمتر از 10 دقیقه است در این مسئله بی تاثیر نیست.

کلا سه ساعتی قبل اذان خوابیدم و بعدش ملی رو دیدم. چقدر شبیه زندگی واقعی آدمای عادی بود.
آدمایی که ساده دل میبندن. به طور قانونی! از خونه فرار میکنن. هیچ پشتوانه ای ندارن. و آدم هایی که اشتباه زندگی کردن رو از والدینشون یاد میگیرن و اشتباه فکر کردن رو.
و آدم های دیگه ای که خودشون هم قربانی بودن اما با قربانی کردن دیگرون و دفاع از ظالم میخوان انتقام خودشونو بگیرن. و حتی تر آدم هایی که ترس از آبروشون باعث دفاع نکردن از مظلوم بشه، هرچند که هم درکش کنن و هم براش ناراحت باشن.
اینا همه واقعیتن. کجا میشه دیدشون؟ تو خانواده. بین دوستا. تو جمع خانومایی که تو آرایشگاه درد و دل میکنن واسه هم. خود آرایشگری که تا صبح فردا میتونه از شوهره و رفتارش بگه برات. حتی تو کلاسای حقوق مدنی دانشگاه که یه پسری که خیلی ادعاش میشه میپرسه: استاد چون زن بدون اجازه مرد نمیتونه بیرون بره پس از اموال مرد نیست؟

جوجه پاندایی که در ۱۸ سالگی رو اکانتتون مینویسین در ۵۰ سالگی میشه خرس گنده